Fassa en haar Baby (officieel heet ze Bliss) zijn nu bijna 4 maanden bij ons. Dit bijzondere veulentje is 6 maanden oud en groeit als kool. Ze zit goed in haar vel en dat merk je aan alle ondeugende bokkesprongetjes!

De eerste maanden waren deze rode Mérens merries nog heel moeilijk te benaderen. Ze kwamen uit de Franse Pyreneeën, waar ze als wilde paarden in de kudde in de bergen leefden. Na een leven in de ruige natuur met heel weinig menselijk contact zijn ze in een vrachtwagen gedreven en naar Nederland vervoerd. Niet zo gek dat ze niets van mensen wilden weten! Het duurde een maand voordat we het veulen een halster omkregen. Het duurde nog een maand langer voordat Fassa ons begon te vertrouwen. En nóg een maand later voordat ze uit zichzelf naar ons toe kwam.

De Franse Mérens fokkers zeggen: de Mérens heeft de mens niet nodig om te overleven, maar als ze je vertrouwen dan willen ze wel wat voor je doen. En dat vertrouwen winnen, dat is nu juist de uitdaging! Want de Mérens zijn intelligente dieren met een hele sterke eigen wil. Ze hebben de mens niet nodig om te overleven en dat merk je.  Ik heb tijdens die eerste maanden met Fassa en haar veulen regelmatig gedacht om het maar op te geven, nadat ik weer eens een uren achter die bange merries moest lopen om ze te kunnen 'vangen'. En dan was het eindelijk gelukt, kon ik de dag erna weer opnieuw beginnen! Ze bleven heel lang in hun angst hangen leek het wel. En versterkten elkaars angst, want de moederband was heel sterk, waarschijnlijk omdat ze samen al zoveel hadden meegemaakt.

Welk moment uiteindelijk de precieze doorslag gaf, kan ik niet exact aangeven. Maar op een gegeven moment vielen de muren weg, werd de blik open en nieuwsgierig en kwamen deze bijzondere paarden naar mij toe. Onze kudde stoere koudbloeden speelden ook een belangrijke rol, want zij leerden Fassa en Bliss dat ze gewoon rustig moesten blijven. Als ze vast moesten staan, als er gekke dingen in de bak lagen of als er met de trekker gereden werd: de kudde gaf het goede voorbeeld. Ook in het verkeer, over het spoor en over de snelwegbrug: de kudde liet zien dat het allemaal oké was. Het veulen leerde mee te lopen als handpaard, zodat Fassa wel alvast mee kon op buitenrit. Zo kon het veulen alvast aan allerlei prikkels wennen en tegeijkertijd leren omgaan met verschillende ondergronden op de weg en in het bos. Dat is goed voor haar hoeven en pezen, zodat ze zal uitgroeieno tot een sterk en hard paard. 

Het mooiste is dat Fassa en Bliss nu zelfs braver en koeler zijn tijdens de buitenritten dan sommige van hun kuddeleden! Fassa blijkt heel stabiel en loopt graag voorop, zelfs in druk verkeer neemt ze graag de leiding. Zo snel kan het dus gaan, als dat vertrouwen er eenmaal is. Eigenlijk een enorme eer, om het vertrouwen van zulke bijzondere dieren te mogen ontvangen! Je neemt het gauw voor lief, maar in werkelijkheid is het heel bijzonder dat ze zó snel ontwikkelen. Wij kunnen niet wachten om te zien hoe deze merries samen verder groeien in onze mooie kudde. Op naar een fijne toekomst met onze knappe rode Mérens!